Βασικά , ναι… Οι φόβοι.. πάντα υπήρχαν. Μέσα μου, γύρω μου .. όλα μια σκια σκοτεινιασμένη κ ξένη. Ίσως δημιούργημα ..ίσως φαντασία .. δεν ξέρω .. μα πάντα ήταν εκεί .. παραμόνευαν κ σε κάθε στιγμή δυσκολίας ξεπρόβαλαν κάνοντας τα πράγματα πιο περίπλοκα.. σε στιγμές αδυναμίας πάντα μου έδειχναν πως υπάρχει κ πιο κάτω.. κ γω απλά ακολουθούσα .. είτε έτσι .. είτε αλλιώς .. ακολουθούσα .. Μα ξες κάτι.; Βαρέθηκα να φοβάμαι .. κουράστηκα.. μια ζωή αδύναμη κ ακόμα πιο αδύναμη .. μόνη στο φόβο .. μόνη στους άγνωστους χειμώνες.. ήρθε η ώρα να φύγεις .. δεν σε χρειάζομαι πια .. ποτέ δεν σε χρειαζόμουν .. έτσι νόμιζα.. έκανα λάθος.. σε διώχνω ναι.. έπρεπε τότε να το κάνω .. αλλά δεν ήξερα .. ίσως τότε που μου συστήθηκες άφοβα και αθόρυβα δεν έπρεπε να σου δώσω το χέρι .. μου πες πως σε λένε φόβο .. κ πως μερικές φορές φοβάσαι .. κ γω δεν ήξερα .. αλήθεια λέω .. όχι .. δεν θέλω να υπάρχεις πια μέσα μου .. Βασανίζομαι με κάθε σκέψη σου .. κάθε ήχο σου .. κάθε σκια σου που με ακολουθεί .. Ήρθε η ώρα να τελειώνουμε .. μην πεις αντίο .. άκουσα πολλά αντίο έχοντας εσένα μέσα μου .. κ ούτε να μείνουμε φίλοι .. έχω φίλους .. πραγματικούς .. κ όχι σημάδια μιας άχρωμης φαντασίας .. γεια σου ..
