Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Και η απουσία σιγά σιγά γίνεται μια πικρή αλλοπαρμένη συνήθεια..
Η θλίψη κρύβεται καλά πίσω απ ’της λίθου τον σκληρό χαρακτήρα ..
Κι ο πόνος χάνεται .. χάνεται στον χρόνο .. δίχως να σε φέρει πίσω..
Θαρρώ πως μου παν πως αυτός είναι ο καλύτερος γιατρός ..
Κλείνει τις πληγές , γιατρεύει τον πόνο ..κ έπειτα γίνονται όλα όπως πριν ..
Τι ειρωνεία ..
Πώς να γίνουν όλα όπως πριν δίχως εσένα ..
Μπορεί τα γιατροσόφια τους να απαλύνουν τις ανοιχτές πληγές μου μα τα σημάδια που άφησες θα μείνουν χαραγμένα πάνω μου ..
Είναι βαρύς ο αποχωρισμός ..
Σε βάζει σε δρόμους ξενόφερτους και παράξενους ..
Μα ξέρεις , είναι σκοτάδι εκεί κ φοβάμαι χωρίς εσένα ..
Πήρες μαζί σου την ελπίδα .. αυτήν που πάντα είχα στην τρύπια μου τσέπη ..
Κι όμως με ξεγέλασε κι αυτή , κ έφυγε μαζί σου ..
Ξεγλίστρησε απ ’το παντελόνι μου και βούτηξε στο βρεγμένο χώμα ..
Δίχως να πεις αντίο ..
Τελικά έχετε τόσα κοινά ..
Μα , μήπως όλα γίνονται για κάποιον λόγο .;
Μάλλον , η ζωή ξέρει ..
Αυτής μπορώ να της έχω εμπιστοσύνη ..
Βλέπεις αυτή μ ’έφερε κοντά σου ..
Αυτή σε πήρε μακριά μου ..
Αντίο .
                                                  21.04.11                                        

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου