Άνθρωποι, παντού τριγύρω ,άνθρωποι .. άλλοι στους δρόμους , στα παγκάκια , στις πλατείες.. σε μπαλκόνια με κεριά αναμμένα το βράδυ .. άνθρωποι γεμάτοι σακούλες στο χέρι , άλλοι πολλοί μαζί , άλλοι μόνοι . άνθρωποι φορεμένοι στα καλά τους  κ μοσχοβολημένοι .Άνθρωποι με πλατιά χαμόγελα, ενώ άλλοι κρύβονται μέσα στα μαυροφορεμένα γυαλιά τους, μέσα στην λάμψη τους. Άνθρωποι στα παράθυρα, στα σπίτια. Άνθρωποι  σε μαγαζιά με ζεστή σοκολάτα στο χέρι όταν έξω ρίξει το πρώτο χιόνι . Άνθρωποι στα αμάξια τους , μποτιλιαρισμένοι στα φανάρια.. Άνθρωποι που σχεδιάζουν τις διακοπές τους.. Χαρούμενες οικογένειες να περπατούν χέρι χέρι .. ζευγάρια κ παρέες . Απέναντι? Αναρωτήθηκες ποτέ.? Κοίταξες?   εκεί στο πεζοδρόμιο άμα κοιτάξεις κάτω χαμηλά , και εκεί ναι.. άνθρωποι. Κι άλλοι , κ άλλοι .. όλο κ περισσότεροι.. χωμένοι μέσα σε κάδους σκουπιδιών , με περίεργη εμφάνιση , με περίεργο βλέμμα.. όλοι ίδιοι ..το ίδιο βλέμμα σε κάθε πρόσωπο..  τη μέρα ,τη νύχτα .. την ώρα που εσύ κ εγώ ξαπλώνουμε στο κρεβάτι λέγοντας κ παίρνοντας μια γλυκιά καληνύχτα . Κ αύριο πάλι, εκεί θα δεις, στο ίδιο σημείο , στο ίδιο μέρος , με τα ίδια ρούχα ,το ίδιο βλέμμα , τους ίδιους ανθρώπους ..κ συ απλά θα σαι περαστικός .. ίσως κ απόμακρος .. γιατί νομίζεις πως είδες κάτι άλλο παρά άνθρωπο.. περνάς βράδυ από εκκλησίες, από ερημωμένα πάρκα κ ξεχασμένα στενά , κ εκείνοι ακόμα εκεί.. με μια ξεφτισμένη κουβέρτα, αν βρίσκεται κ αυτή δηλαδή ..δίχως πουπουλένιο μαξιλάρι.. οι άνθρωποι.. Kαι το χαμόγελο? που βρίσκεται ? που πήγε από τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων το χαμόγελο..? κ γιατί είναι εδώ.? Πως? Γιατί? ‘’κανένας άνθρωπος δεν γεννήθηκε στο δρόμο’’ , κανένας ..  κι όταν εσύ άνθρωπε μαλώνεις με τους δικούς σου γιατί δεν σου επιτρέπουν να βγεις έξω το βράδυ ,΄΄ θα σηκωθώ να φύγω , να ησυχάσω ‘’, λες.. όταν έχεις ερωτική απογοήτευση , ΄΄σκέφτεσαι να πηδήξεις από το μπαλκόνι ‘’, λες ..όταν η δουλειά δεν πάει καλά ΄΄πεθαίνεις από το άγχος’’ , λες.. όταν όλα σου φαίνονται  ίδια , κ πάλι ίδια,  ΄΄ σ ’έφαγε η ρουτίνα΄’, λες.. όταν γυρνάς σπίτι κ κοιτάς το τραπέζι, ΄΄πάλι μακαρόνια’’ ,λες ..  μάθε λοιπόν άνθρωπε , πώς άνθρωποι, που χθες ίσως να έμεναν δίπλα σου , πεθαίνουν από το κρύο , κ από την πείνα .. από τη δίψα κ από αρρώστιες .. είναι μόνοι . είναι μόνοι. Πολλοί κ μόνοι.. Άνθρωποι .. το ξέρεις ε? τους είδες λες .. σου το παν στο σχολείο , βλέπεις πολλούς όταν πας σινεμά κ μπουζούκια ..? καιι? Τι κάνεις γι αυτό.? τι κάνω? Ε, άνθρωπε?  Ένα δεκάλεπτο στο πλαστικό κεσεδάκι κ είναι αρκετό.. Aα ναι, κ σίγουρα θα το πεις κ στον παπά που θα εξομολογηθείς την Κυριακή , αφού κράτησες κ νηστεία , άνθρωπεε .!  Ξύπνα.. κοίτα γύρω σου , κ η μοναξιά δεν βρίσκεται στο τσιγάρο που μόλις άναψες .. η μοναξιά είναι στους δρόμους, εκεί στις γωνίες , κ στα παγκάκια .. στο κρύο κ στη ζέστη.. εκεί που οι άνθρωποι ξυπνάνε με κλοτσιές  κ βρισίδια , κ όχι με τη φωνή της μαμάς ή με το ξυπνητήρι απ’το καινούργιο κινητό σου.. Εκεί που θα δεις πολλούς ανθρώπους, να περπατάνε αλαζονικά θαρρώντας πως είναι ανώτεροι.. Είναι εκεί , κ θα είναι όλο κ περισσότεροι .. Άνθρωπος δεν γεννιέσαι μόνο, Άνθρωπος γίνεσαι .. Καλημέρα άνθρωπε .. Καλημέρα..