Είμαι , είσαι , είναι .. ΕΙΜΑΣΤΕ

Εγώ , εσύ ,αυτός .. ΕΜΕΙΣ

Ξυπνάω ,ξυπνάς , ξυπνάει .. ΞΥΠΝΑΜΕ

Ζω , ζεις , ζει ..  ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ

Έχω , έχεις , έχει .. ΕΙΧΑΜΕ

Άσπρο και άσπρο  .. ΜΑΥΡΟ

Μαύρο και μαύρο .. ΚΟΚΚΙΝΟ

Φταίω , φταις , φταίει .. ΦΤΑΙΤΕ

Στο πεζοδρόμιο και στο πεζοδρόμιο .. ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Μέρα και μέρα .. ΤΙΣ ΝΎΧΤΕΣ

Στο φως και στο φως .. ΣΕ ΣΚΟΤΑΔΙΑ

Ειρήνη και ειρήνη .. ΑΓΩΝΑΣ

Για μένα , για σένα ,γι’ αυτόν .. ΓΙΑ ΜΑΣ 

Για το παρελθόν και το παρελθόν .. ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Για τους εφιάλτες .. τους εφιάλτες .. ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Ήμασταν .. είμαστε .. ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ..

Εδώ και εδώ .. ΕΚΕΙ ..

Κι εδώ ξεχνιέμαι, ανοίγω φτερά και πετώ.. ψηλά , χαμηλά.. κοντά μακριά.η ελπίδα είναι εκεί ..τρέξε.. σε φώτα σε σκοτάδια..τη μια στο πλήθος..την άλλη στην απόλυτη μοναξιά..στη ζωή και στο θάνατο.. στο γεια και στο αντίο σου..στο τώρα κ στο πριν σου ..

Σε ριγέ παράθυρα και σε γκρίζους τοίχους..

Ο αέρας φυσά και δεν τελειώνει..

Ο ήλιος φορά σιδερένιο χαμόγελο ..

Το κρύο συναντά το κρύο ,

η σκέψη παγώνει κ παγώνει

Ο νους σταματά

κ τα λιοντάρια εδώ σωπαίνουν

Είναι η ώρα τέτοια ..

Μέρα με τη μέρα , τα ίδια.. τα ίδια..

Ξανά και πάλι , πάλι κ ξανά ..

Κι όταν η αυγή συναντά τη μέρα

Εσύ είσαι πάλι εκεί …

Αναζητάς την ευτυχία πάνω από τα συρματένια κ άψυχα ντουβάρια..

Φαντάζεσαι χέρια χωρίς αλυσίδες.. χρώμα σε τοίχους..

ταβάνια λευκά ..

Κι όμως δεν γνωρίζεις πόση φυλακή κρύβει η ελευθερία του έξω..

Την νοσταλγείς .. την περιμένεις.. μα, δεν ξες.!

Μπορεί να χαίρεσαι που βλέπεις τον ουρανό απ’τα ορθάνοιχτα παράθυρά σου,

Μα αν κοιτάξεις κάτω θ’ αντικρίσεις την ψεύτικη αλήθεια που κρύβει το αύριο και το μεθαύριο ..

Στον κόσμο μας είμαστε όλοι φυλακισμένοι ..

Ισοβίτες στα παιδικά μας χαμόγελα ..

Θανατοποινίτες στο αύριο .. στο μέλλον .. στα όνειρά μας ..

                                  

Πνίγομαι στις τσιρίδες των βρώμικων φωνών σου

Κάτι σπαράζει , κάτι ουρλιάζει αυτό το μέρος με τρομάζει ..

Ξανά πίσω .. σ’εκείνες τις μέρες .. είναι πάλι εδώ ..

Ήρθαν για μια ακόμη φορά ..

Σβήνουν τα φώτα και ανάβουν τα σκοτάδια του νου..

Μην ονειρεύεσαι , δεν πάει άλλο .. μην ζεις σου λέει ..

Άλογη παρουσία , νους χωρίς σκέψη ..

Στέκομαι κ προσπαθώ ..προσπαθώ να σε καταλάβω ..

Να μπω μέσα σου και να νιώσω τα λόγια σου ..

Πονάς ; φοβάσαι ;

Σιγομιλούσα στη σκέψη μου και άγγιξα την ένταση της στιγμής που έφευγε αργά  αργά  ..

Σκέπασα τον φόβο μου κάτω από το κρύο πάπλωμα και κλείνοντας τα μάτια.. Ήταν όλα εκεί ..