Κάπου εκεί το χάσαμε φίλε ..το χάνουμε ακόμα.. το νιώθεις ;  Αλλάξαμε καρέκλες , αφήνοντας άλλους να κάτσουν στις θέσεις μας.. Και τώρα μείνανε κενές.. άδειες καρέκλες , ξύλινες, χαραγμένες με στυλό και μολύβια.. Άλλες γράφουν πάνω τους ονόματα  ‘’Γιάννης, Ελένη, Μαρία’’ .. άλλες στιχάκια από παλιά σουξέ , και άλλες έχουν ακόμα απάνω τους στιγμές και ημερομηνίες, στολισμένες με τις αναμνήσεις εκείνων. Εκείνων που ήρθαν κ απλά  σου πήρανε την θέση, άθελα τους. Το ένιωσες τώρα.; Χρόνια προσπαθώ να καταλάβω αν οι επιλογές μας είναι σωστές ή όχι.. Άμα άλλοι δρόμοι θα είχαν καλύτερο φως και δεν θα μένανε στο σκοτάδι , ή στις μισοκαμένες λάμπες που τρεμοσβήνουν τα βράδια. Άμα θα σου χάριζαν μια καλύτερη ζωή ή μια χειρότερη.. Αυτό το Άμα ,το Αν ,το Αύριο, το Θα,τα Ναι και τα Όχι.. Έχεις καταλάβει τι ρόλο παίζουνε οι λέξεις στη ζωή μας.; Αυτά τα ναι που είπες , και τα όχι που δεν πήρες πίσω, πως είναι αποφάσεις που γράφουν την δική σου ιστορία;.. αποφάσεις που θα κριθείς γι’ αυτές , θα πετύχεις ή θα πιάσεις πάτο.. Τι διλήμματα μπορεί να σου προκαλέσει ένα σκέτο Αν; ‘Eνα Αν που ίσως να καλυτέρευε τη ζωή σου , τη ζωή μου, τη ζωή μας.. Πιόνια ,μαριονέτες μιας ίδιας χειραγωγημένης ζωής.. Βαρέθηκα πια να αναλύω και να απολογούμαι για κουβέντες και αποφάσεις της στιγμής. Εκεί έξω ίσως μας περιμένουν πιο συναρπαστικά πράγματα ,πιο μοιραία.. Μα σίγουρα και αυτά δεν μου επιφέρουν τη σιγουριά .. Αυτή που χρόνια ψάχνω , και πάντα θα βρίσκω σε κείνο το κενό δωμάτιο του μυαλού μου.. εκεί μέσα δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από μια καρέκλα , και έναν ραγισμένο καθρέφτη .. Είναι η δική μου καρέκλα , εκείνη που με περιμένει πάντα κενή, εκείνη που καβάτζωσα από τις μουσικές καρέκλες όταν παίζαμε παιδιά. Στο παιχνίδι που όποιος απλά προλάβαινε, έμενε.. Αυτή είναι η καρέκλα  που μπορεί να με κρίνει , που θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο.. Ξέρω πως τον καθρέφτη δεν θα μπορέσω να τον διορθώσω ποτέ , μα σίγουρα θα καταφέρω να μην τον ραγίσω περισσότερο.. Ξέρεις η εύκολη λύση θα ήταν η αντικατάστασή του.. Μα τι νόημα θα είχαμε ως άνθρωποι άμα γεννιόμασταν ξανά και ξανά ,αντικαθιστώντας πάντα τον σπασμένο μας καθρέφτη ; Αυτός ο καθρέπτης, αυτή η καρέκλα, αυτό το δωμάτιο , όλα είμαι εγώ, είσαι εσύ.. Μην κρύβεσαι μέσα σε μια καινούργια εικόνα, μάθε από αυτό που είσαι , και ζήσε μαζί του.. Εδώ είναι η αυτοκριτική σου φίλε. Αυτά έχω ζήσει , αυτά έχω καταφέρει , αυτά δεν θα ξανακάνω. Αυτό μου δίδαξε ο καθρέφτης ..